اینجا همه چیزش خاطره است؛ از سوله اجتماعی مان و بچه های آن، از تقسیم چای برادر کولیوند و از تعزیه او، از شیرین کاریهای امرالله، از تکیه کلام بچه ها، از حمام «شیخ سله»، از سر و صدای قورباغه های شیخ سله، از کوه پیماییها و از استاکانهای چای، از رخسار بچه ها، از همه چیز و همه چیز؛ حتی از این خودکار و دفتری که با فرستادن یک صلوات – از ایستگه صلواتی – هدیه گرفته ام؛ ماجراهای ایستگاه صلواتی. همه و همه خاطره اند، شاید روزی به فکر تمام اینها بیفتم و افسوس بخورم.